از اونجا که دیدم افراد زیادی به دنبال نرمافزاری هستند که در نوشتن درست مقالات علمی بهشون کمک کنه و عده زیادی دارن برای اکانتهای پریمیوم گرامرلی سر و دست میشکونن، وسط این همه کاری که داشتم لازم دیدم تجربه خودم رو راجع به استفاده از نرمافزار ویرایش متن گرامرلی بنویسم و به اشتراک بگذارم.
راستش من حدودن اواخر تابستان این نرمافزار رو در گرونترین حالت ممکن (دست کم در اون کلونی که خودم حضور داشتم) به قیمت ۲۰۵ هزار تومان ناقابل خریداری کردم تا با دل خوش و خرم مقالاتی که بعد از اون میخواستم ویرایش کنم رو به لحاظ ویرایشی و به خصوص به خصوص برای پلاجیاریسم چک کنم. چون در حالت عادی مجبور بودم تک تک جملات رو در اینترنت جستجو کنم تا ببینم چه مقدار و کجاها دارای پلاجیاریسم یا همون کپی/پیست هست. القصه، با یکی از این کلونیهایی که برای خرید اکانت پریمیوم این نرمافزار در تلگرام تشکیل شده بود آشنا شدم و همون طور که گفتم، به دلیلی که به قول خود دوستان قیمت به دلار روز محاسبه میشد و شانس من که بر برج عقرب بود، در گرونترین قیمت ممکن عضو کلونی دوم شدم و صاحب اکانت یکساله با ۹۰٪ تخفیف!!! از اون جا که قبلا از نسخه رایگان روی اینترنت استفاده کرده بودم و در پیدا کردن یک سری اشتباهات معمول گرامری و املایی بهم کمک کرده بسیار مشتاق بودم از خدمات تکمیلیش بهره وافری ببرم. ولی واقعا توی ذوقم خورد! در این نوشته مشکلاتی که من با این نرمافزار داشتم رو مطرح میکنم و امیدوارم عده زیادی بخونن و با آگاهی بیشتر و نه صرفاً تحت تأثیر جو نسبت به خریداری اون اقدام کنند.
۱- از اون جا که از قرار معلوم و طبق ادعای ادمین کانال Premium_AntBuy در تلگرام که من ازشون خرید کردم، نرمافزار پردازش دیتا رو روی سرور خودش انجام میده، انتظار داشتم که موقع روشن کردن دکمه گرامرلی در فایل ورد جواب سریعی بگیرم. ولی در اغلب مواردی که قصد داشتم از گرامرلی استفاده کنم، فقط و فقط اونم نه همیشه، در اولین بار چک کردن، نتایج رو برام نشون داده. شاید باورتون نشه، ولی خیلی ساده برای چک کردن یک فایل نهایتا ۱۰۰۰۰ کلمهای هنگ میکنه و ساعتها ممکنه در حال بررسی بمونه و نکات رو برای شما نیاره.
۲- در اکثر قریب به اتفاق موارد، موقع استفاده از نرمافزار، فن سی پییو لپتاپ شدیدا در حال کار کردن هست. به طوری که صدای اون ممکنه آزاردهنده باشه. و این در حالیه که قدرت پردازش و مشخصات فنی لپتاپ من از حد معمول بالاتره و نمیتونم اینو گردن ضعف سیستمم بندازم.
۳- مهمترین اشکالی که بهش برخورد کردم هم ضعف شدید نرمافزار در تشخصی پلاجیاریسم بود که من رو شرمنده یکی از مشتریها کرد و جلوی یکی دیگه تقریبا ضایع شدم. البته خوشحالم که زود متوجه این اشکال شدم و رفعش کردم. رفع کردن به این معنا که دیگه به گرامرلی اعتماد و اکتفا نمیکنم. اشکال این بود که مثلا متنی که صددرصد کلاژ از جملات کپی/پیست شده بود رو تنها ۳۱٪ پلاجیساریسم نشون میداد. یا مقالهای که من با اعتماد به تشخیص گرامرلی، پلاجیاریسمش رو در حد ۸٪ پایین آورده بودم، با یک نرمافزار دیگه (تا جایی که میدونم نرمافزار iThenticate هست و نتایج خیلی خوب و دقیقی داره) حدود ۴۰٪ تشخیص دادن. البته نرمافزار iThenticate رو بعید میدونم با این قیمتهای دلار ما بتونیم بخریم.
۴- مشکل دیگه مثلا این هست که با این که در نوشتارهای علمی استفاده از افعال مجهول بیشتر مرسوم هست، گرامرلی حتی با این که نوع نوشته (style) رو نتایج تحقیق (Research Results) تعیین میکنیم، برای تک تک افعال مجهول که طبیعتا در چنین نوشتهای کم هم نیست، ایراد میگیره و پیشنهاد! میکنه که فرم غیرمجهول استفاده کنیم.
البته ناگفته نگذارم که گاهی جایگزینهای خوبی برای کلمات پرتکرار پیشنهاد میده و غلطهای املایی رو هم گوشزد میکنه. اما این امکانات با کمی دقت و چندبار روخوانی خود آدم و خیلیهاش با نسخه رایگان همین جناب گرامرلی و یا حتی با Spell Checker خود ورد هم قابل دستیابی هست و اصلا نیازی نیست که آدم چنین هزینهای بکنه.
یک نکته هم از یک دوستی بگم: اگر کسی زبانش خیلی ضعیف هست، شاید این نرمافزار بهش کمک بکنه که راه بیفته و خودش تعدادی از اشتباههاش رو پیدا کنه. ولی باز هم به نظر من به درد تنظیم نهایی مقاله نمیخوره.
به هر حال من نه پدرکشتگیای با عزیزان کلونیهای اینچنینی دارم (تا جایی که میدونم بیش از یه دونه گروه هستن) نه با گرامرلی. فقط استفاده کردم، راضی نبودم و احساس میکنم پولم رو دور ریختم، و تجربهم رو به اشتراک گذاشتم. امیدوارم دیگران مثل من اشتباه نکنن و قبل از خرید یه سرچی تو اینترنت بزنن و ریویوها رو راجع به چیزی که تا حال ندیدن (هر محصولی) بخونن و بامسئولیت تصمیم بگیرن تا مثل من متضرر و پشیمون نشن.
پینوشت: این مطلب رو خیلی با عجله و محض رفع تکلیف ابتدایی نوشتم. در اولین فرصتها تکمیل خواهد شد.